Openingsdag

Op weg naar het hotel vanavond was er een grote menigte feest vierende Quebecois op de straten van Quebec. Vooral jongeren, joelend, drinkend, gekleed in de kleuren van Quebec, geschminkt en beplakt met Franse lelies, en de vlag van Quebec in de hand. Het bleek de vooravond van de nationale feestdag van Quebec te zijn. Ik weet nu hoe een argeloze Canadees zich moet voelen die op Koninginnedag op de Utrechtse vrijmarkt verzeild raakt.

Vandaag was de eerste congresdag, die begon met een openingsceremonie. Het organiserende land probeert zo’n congres extra cachet te geven door een aantal hoogwaardigheidsbekleders te strikken en een interessant programma neer te zetten. Daar zijn de Quebecois zeker in geslaagd. Ik heb me tijdens de twee uur durende opening geen moment verveeld.

Het congres heeft als thema, vrij vertaald ‘Ontmoeting van twee werelden; zoektocht of verovering’ (‘Meeting of two worlds; Quest or conquest’). Dat thema past mooi in een land waar vele culturen naast elkaar leven.

Een acteur praatte het programma aan elkaar, verkleed als Samuel de Champlain, die in 1608 Quebec City stichtte. De stad viert dit jaar dus haar vierhonderdjarig bestaan. Drie groepen verbeeldden de geschiedenis van Quebec: een Indiaanse dansgroep, een compagnie Franse infanterie en twee Britse soldaten uit een regiment Highlanders, doedelzak spelend. Quebec werd in 1760 door de Britten op de Fransen veroverd.

Van de sprekers had de chief van de Huron natie de mooiste uitdossing. Hij was de enige die zich niet hoefde te houden aan de voorgeschreven dresscode van ‘tenue de ville / city dress’. Ik nam speciaal voor de gelegenheid een colbertje en stropdas mee.

De gouverneur-generaal van Canada, Michaëlle Jean, had het meest indrukwekkende openingswoord. Zij is de ‘onderkoning(in)’ van Canada, benoemd door de Britse vorstin, op voordracht van de Canadese premier. In telegramstijl vertelde ze haar levensverhaal, dat perfect in het congresthema bleek te passen. Als elfjarig meisje ontvluchtte ze met haar ouders Haïti. Als immigrante bekleedt ze nu het hoogste ambt. Canada heeft zo Barack Obama en Hilary Clinton in één. Met haar benoeming tot gouverneur-generaal kwam ze ook aan het hoofd van de Canadese Heraldische Authoriteit (die wapens verleent). Voor haar wapen verdiepte ze zich in haar familiegeschiedenis en zocht ze naar symbolen die bij haar en het verhaal van haar familie passen. Zo koos ze ondermeer een gebroken keten, als zinnebeeld voor de vrij geworden slaven onder haar voorouders.

’s Middags stonden de eerste lezingen op het programma. Er zijn twee parallelle series lezingen. Een met heraldische, een met genealogische onderwerpen. Ik probeer van beide series wat mee te pikken. Een van de lezingen ging over de ontwikkeling van de genealogiebeoefening in Quebec. Dat gaf een mooie parallel te zien met de Nederlandse situatie. Ook in Quebec is de het aantal mensen dat zich bezighoudt met familiegeschiedenis sinds de jaren zeventig sterk gegroeid en de komst van internet heeft dit proces versneld. Op een bevolking van 7,5 miljoen inwoners zijn er 22.000 leden van genealogische verenigingen. Met een bevolking die twee keer zo groot is hebben wij grof geschat evenveel georganiseerde genealogen. Ontario kent dezelfde ‘dichtheid’ van georganiseerde genealogen als Quebec. Een interessant gegeven.

De eerste congresdag ontmoet je bekenden van eerdere congressen waarmee je bijpraat. Ook hier is het interessant ontwikkelingen elders te spiegelen aan de Nederlandse situatie. Dit netwerken is een van de belangrijke activiteiten van zo´n congres. En dat gaat buiten het congresgebouw door. De congresgangers herkennen elkaar in Quebec aan de badge die ze dragen. Behalve wanneer je zoals vanavond onder gaat in de feestvierende menigte.